του Γιώργου Μπενέκου
Στη χώρα όπου οι οικονομολόγοι της σχολής του Σικαγο δοκίμασαν τις νεοφιλελεύθερες συνταγές που έμελε να μετατραπούν σε θρησκευτικό δόγμα για τους απανταχού καπιταλιστικούς σχηματισμούς, διαδηλώνουν από το περασμένο Απρίλη μέχρι σήμερα χιλιάδες φοιτητές ζητώντας όχι ακομα μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αλλά μια ριζική αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος που κληροδότησε η δικτατορία του Πινοσέτ.
Το εκπαιδευτικό σύστημα στη Χιλή είναι ακραία ταξικό και ένα από τα πλέον άνισα στο κόσμο. Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι στα όρια της κατάρευσης καθώς η χρηματοδότηση μειώνεται κάθε χρόνο. Τα πανεπιστημιακά δίδακτρα επιβαρύνουν κατά 84% τους φοιτητές και τις οικογένειες τους.
Το αξίωμα ότι πρέπει να πληρώσεις για να αποκτήσεις γνώση είναι κατάλοιπο της στρατιωτικής δικτατορίας.. Εξόφθαλμη έγινε η αδικία του εκπαιδευτικού συστήματος όταν ανέβηκε η δεξιά στην κυβέρνηση, η οποία κυβερνά τη χώρα λες και είναι επιχείρηση και έχει αφήσει το εκπαιδευτικό σύστημα βορά στις αγορές.
Για να πυροδοτήσουν ριζικές αλλαγές, οι φοιτητές επιδιώκουν τη δημιουργία μιας συνέλευσης που θα επεξεργαστεί ένα νέο σύνταγμα. Προτείνουν, επίσης, η χρηματοδότηση της παιδείας να μην προέρχεται πλέον από τα δίδακτρα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, αλλά από τα έσοδα που θα φέρει η επανακρατικοποίηση των χαλκωρυχείων, καθώς και μια φορολογική μεταρρύθμιση.
Ζητούν επίσης περισσότερη δημοκρατία, καθώς και δημοψήφισμα, με το οποίο οι πολίτες θα αποφασίσουν απευθείας για το μελλοντικό εκπαιδευτικό σύστημα. Κατέλαβαν τον τηλεοπτικό σταθμό Chilevisión, που ανήκει στον πρόεδρο Πινιέρα, αλλά και κεντρικά γραφεία κομμάτων.
Ταυτόχρονα, οι λόγοι του Αλιέντε κυκλοφορούν παντού στο ίντερνετ, γνωρίζοντας ξανά μεγάλες δόξες· πανό στο δρόμο γράφουν «Τα όνειρα του Αλιέντε μπορούν να βγουν αληθινά».
Το νέο φοιτητικό κίνημα διακρίνεται για τη σαφή πολιτική του θέση, για τον παλμό και τη διάρκειά του. Όπως και να εξελιχθεί το κίνημα, ένα είναι σίγουρο: μια νέα μορφή πολιτικής δράσης και διαπραγμάτευσης έχει γεννηθεί.
Οι νεαροί Χιλιάνοι έχουν αρχίσει να ξεχύνονται στις πλατιές λεωφόρους για τις οποίες μιλούσε ο Αλιέντε στον τελευταίο του ραδιοφωνικό λόγο:
«Δεν θα περάσει πολύς καιρός και οι άνθρωποι, ελεύθεροι, θα κατέβουν στις πλατιές λεωφόρους για να φτιάξουν μια καλύτερη κοινωνία».
:::ΕΝΕΔΡΑ::: 